Szkoła Podstawowa.

Historia szkoły.

W roku szkolnym 1918/19, kiedy Polska odzyskała niepodległość, język niemiecki został zastąpiony polskim, były inspektor szkolny - Niemiec - opuścił swe stanowisko, a jego miejsce zajął Polak pan Degórski. Wielką uroczystość szkolną - pierwszą w wyzwolonej Polsce - zorganizowano 3 maja 1919 roku, 27 grudnia natomiast urządzono akademię ku czci wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Dzieci bardzo chętnie uczyły się przedmiotów w języku ojczystym, były jednak trudności w nabyciu podręczników, których ceny wzrastały. Nauka w szkole odbywała się z przerwami. W 1923 nastąpiła zmiana profilu szkoły. Stanowisko nauczycielki powierzono pani Wojnarowskiej. Zmieniono dotychczasową szkołę ewangelicką na katolicką. W 1924 utworzono spółdzielnię szkolną, która zaopatrywała dzieci w szkolne przybory. W 1927 roku szkoła zmieniła się z dwuklasowej na trzyklasową. W roku 1935 z inicjatywy kierownika pana Włodzimierza Szulca zorganizowano dla całej gminy Wielki Zlot Oświatowy. Szkoła działała na rzecz środowiska, nastąpił rozkwit czytelnictwa wśród dorosłych.
Kierownik szkoły zorganizował wycieczkę dzieci do Gdyni, a w szkole teatr pacynek. W roku 1936 roku odbywają się kursy dokształcające dla uczniów klasy VII. Lata 1936/37 przynoszą dalszy rozwój kompletów czytelniczych. W roku 1938 został sprzedany budynek szkolny w Psarskim. Fundusze uzyskane ze sprzedaży przeznaczono na budowę nowej szkoły w Kiekrzu. W 1939 postanowiono sprzedać i nowy budynek. Pieniądze przeznaczono na ten sam cel. Wiosną po załatwieniu wszelkich formalności wybrano ofertę budowniczego pana Antoniego Hoppela z Poznania, który zobowiązał się wybudować szkołę w bardzo krótkim czasie - do czerwca 1939 roku. Termin został dotrzymany, jednak 1 września 1939 roku wybuchła II Wojna Światowa. Z budynku szkolnego wyrzucono kierownika, 5 września uruchomiono szkołę niemiecką. Zniszczono wszelkie środki dydaktyczne szkoły polskiej. Zachowały się nieliczne dokumenty dzięki zabezpieczeniu ich przez pana Szulca - m.in. kronika szkoły. Po wojnie 5 III 1945 rozpoczęto naukę w polskiej szkole w dwóch starszych budynkach. Naukę prowadzono w bardzo trudnych warunkach ze względu na brak podręczników, środków dydaktycznych oraz słaby zasób wiedzy ówczesnych uczniów. Kierownictwo w tym czasie powierzono panu E. Suchomskiemu, gdyż pan Szulc nie wrócił jeszcze po wysiedleniu. Od września kierownikiem znów jest pan Szulc. Trwały wtedy prace wykończeniowe budynku, w którym teraz się uczymy. W 1947 roku inspektor powierzył stanowisko kierownika panu T. Miszke, a pan Szulc został inspektorem w Poznaniu. W tym samym roku do użytku oddano piętro. Szkołę zelektryfikowano. Rok później wybudowano przed budynkiem schody, po których chodzimy do dziś. W roku szkolnym 1949/50 stanowisko kierownika szkoły objął pan B. Just. Pracował dla naszego środowiska do 1962 roku. Jego staraniem w roku 1958 zbudowano dom mieszkalny dla nauczycieli. Umarł nagle w 1963. Stanowisko po nim powierzono pani A. Pucale. W 1967 opuścili mury szkolne pierwsi absolwenci zreformowanej szkoły ogólnokształcącej. W lipcu 1968 roku nasza szkoła weszła w plan tzw. limitów kapitalnych remontów. W 1974 zainstalowano centralne ogrzewanie. Zniknęły z klas piece kaflowe, które zostały zastąpione przez kaloryfery. W 1975 nastąpiła likwidacja Szkoły Podstawowej w Pawłowicach w związku z reorganizacją szkolnictwa. Powstała zbiorcza Szkoła Gminna w Rokietnicy, której dyrektorem była pni H. Przewoźniak. Nasza szkoła również jej podlegała. Wielkim osiągnięciem stało się otwarcie na nowo świetlicy szkolnej w 1976 roku oraz prowadzenie stołówki z dwudaniowymi obiadami. W roku szkolnym 1978/79 skończyła pracę na stanowisku dyrektora pani A. Pacała, objął je pan T. Rzyszczak, a w 1982/83 U. Rzyszczak. W sierpniu 1984 na dyrektora powołano panią Z. Galas, długoletnią nauczycielkę tutejszej szkoły. 1 września powstał Inspektorat Oświaty i Wychowania w Rokietnicy, któremu podlegała szkoła w Kiekrzu, a pan T. Rzyszczak został inspektorem. W tym też roku dzieci rozpoczęły lekcje kultury fizycznej w sali gimnastycznej w Klubie LKS w Kiekrzu. W sierpniu 1986 z inicjatywy dyrektora szkoły został powołany Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły. W grudniu zabezpieczono teren budowy, wykonano dokumentację, rozbudowa szkoły zostaje ujęta w planie inwestycyjnym. 31 grudnia 1987 Szkoła Podstawowa w Kiekrzu przestała być szkołą wiejską, stała się Szkołą Podstawową nr 28 w Poznaniu dzielnicy Poznań - Jeżyce. Zmieniły się władze oświatowe. W 1990 nawiązano współpracę ze szkołą z Forshagi. W ramach współpracy uczniowie wyjechali do Szwecji i rozpoczęła się działalność ekologiczna w naszej szkole. 1 września 1990 nastąpiły zmiany organizacyjne: została zmniejszona ilość godzin lekcyjnych, zredukowano etaty, religia stała się przedmiotem nauczania w szkole. W listopadzie 1991 podłączono wodę do szkoły, wykopano szambo i postawiono kontenery WC, rozpoczęto kopanie i zalewanie fundamentów pod segment A szkoły. Brakowało jednak pieniędzy na dalsze prace budowlane. Dzieci nie miały boiska. Klasy najmłodsze odbywają zajęcia w nowym Domu Katechetycznym. W listopadzie 1993 rozpoczęły się prace nad wyborem patrona szkoły. We wrześniu 1994 nastąpiło uroczyste otwarcie segmentu A szkoły. Zmniejszył się wskaźnik zmianowości. 8 czerwca 1996 roku nadano uroczyście szkole imię KORNELA MAKUSZYŃSKIEGO. 1 września 1998 cieszyliśmy się z otwarcia boiska, a w 1999 placu gier i zabaw. 31 sierpnia dyrektor szkoły Z. Galas odeszła na emeryturę. Od 1 września stanowisko dyrektora po wygranym konkursie objęła pani G. Maciejewska. W 2001 roku został wkopany kamień węgielny pod budowę wielofunkcyjnej sali gimnastycznej, która 17 września została oddana do użytku. 1 września 2004, zaraz po rozpoczęciu roku szkolnego, nastąpiło uroczyste otwarcie pracowni komputerowej.